Rozdział 2

Oczami Eddiego.

Stanąłem pod Domem Anubisa. Nie czułem się dzisiaj najlepiej. Spojrzałem w górę. Chyba zapowiada się na burzę. Postanowiłem wejść do środka.

- Hej wszystkim- zawołałem. Dziwne nikt nie odpowiedział. Rozejrzałem się dookoła, ale nikogo nie zauważyłem.

- Hallo jest tu ktoś- spróbowałem ponownie.

Z kuchni wyszła nasza gospodyni Trudy, wycierając talerz.

- O Eddie już jesteś ! - podbiegła i mnie przytuliła.

- Tak jestem. -uśmiechnąłem się. - A gdzie reszta?

- Jesteś pierwszy. Idź rozpakuj się i wróć na poczęstunek- powiedziała i ruszyła w stronę kuchni.

Posłuchałem jej i poszłem się  rozpakować . Weszłem do pokoju i pierwsze co zrobiłem to rzuciłem się na łóżko. Wyciągnęłam telefon z kieszeni. 3 nieodebrane połączenia od Patrici. Chciałem oddzwonić ale do pokoju wparował Fabian.

- Siema ! - krzyknął uradowany i zrobił ze mną męski uścisk.

- Co ty taki ucieszony - zapytałem bo jego wyraz twarzy był dość zabawny.

- No jak to dlaczego ? Nina!- podskoczył z radości i wyszedł z pokoju.

Fakt. Widać było że bardzo kocha swoją dziewczynę. Nie zastanawiając się dłużej wyszłem na  hol.

Zobaczyłem że przyjechał też Alfie i Jerome. Podeszłem do nich i przywitałem się. Odwróciłem się i zobaczyłem 3 nowe twarze. Tych osób nie znałem . Chyba byli nowi.

- Hej jestem Willow- odezwała się pierwsza  drobna urocza dziewczyna. - WoW ten dom jest niesamowity!! Wiele o nim słyszałam ale to przebiło wszystkie moje wyobrażenia. - powiedziała podekscytowana i zaczęła biegać po domu.

"Dziwna"-pomyślałem.

- Przepraszam za nią. - odezwała się ciemnej karnacji dziewczyna. - Ma tak zawsze gdy jest podekscytowana. Jestem KT. - podeszła i podała mi rękę.

-Eddie.  - odpowiedziałem.

- Miło mi was wszystkich poznać. Pójde jeszcze się rozpakować. - poszła dziwnie sie na mnie patrząc.

- A ja jestem Freddie. - powiedział w końcu chłopak.

Minęło 30 min a dziewczyn nie było.

-Martwię się  - zaczął panikować Fabian.

- Spokojnie na pewno zaraz przyjadą. .-próbowałem go jakoś uspokoić. Ale na nic . Chłopak zaczął chodzic w tą i z powrotem po całym salonie. Usłyszeliśmy że otwierają się drzwi.

- Fabian!! - wbiegła uszczęśliwiona dziewczyna i rzuciła sie mojemu przyjacielowi na szyję. - Jak dobrze cię widzieć. - powiedziała tym razem go całując.

Do salonu wpadła reszta dziewczyn. Brakowało tylko Patrici. Rozejrzałem się ale nigdzie jej nie było. Podeszłem do Joy.

- Hej, nie wiesz gdzie jest Patricia. - zagadałem.

- Powinna być. - rozejrzała się. - Może poszła do pokoju.

- Ok. Dzieki. - pośpiesznym krokiem poszłem w stronę jej pokoju. Stanąłem pod drzwiami. Nie wiem jak to się stało ale poczułem stres. "No dalej Eddie dasz rade"- zachęcałem sam siebie. Dotknąłem klamki policzyłem do 3 i powoli oworzyłem drzwi.

-Pat jesteś ? - spytałem nie pewnie i wsadziłem głowę do środka. Nie było jej. Powoli zaczynałem się martwić. Jedyne co mi zostało to wyjść na zewnątrz i tam jej poszukać. Tak jak pomyślałem tak zrobiłem.

Zeszłem na dół i ruszyłem w stronę parku. No to pięknie zaczęła się burza. Jenak dopóki nie znajdę Pat postanowiłem nie wracać.

• Dziękuje za wasze komentarze naprawdę dużo dla mnie znaczą . Mam nadzieje że tym rozdziałem was nie zanudziłam anie zniechęciłam do tego bloga.